Uitgerookt

Het is alweer een aantal jaren geleden. Ik was 15 jaar, net van school en als opvolger van mijn zus de hele week bij lieve mensen in het huishouden aan het werk, gewoon in één gezin. Dat kon nog in die tijd, er was nog geen tijdschrijven, inroosteren of uitklokken bij dit werk.
Het was heel gewoon dat ik iedere zaterdag mijn weekloon kreeg + 1 pakje shag. Want ik hoorde nu bij de volwassenen (15jaar !) en mocht dus roken.

Dat waren nog eens tijden…..
Geen moeilijk gedoe over hoe slecht roken was of wat de consequenties konden zijn, nee, eigenlijk alleen moeilijk gedoe als je NIET rookte. Als je niet rookte hoorde je er niet echt bij, telde je niet echt mee en als je last van de rook had was je een aansteller.
Zo simpel was dat toen.
Arme niet-rokers op verjaardagen of feesten!

In deze tijd is het anders en lijken de zaken wel omgekeerd; om te roken moet je naar buiten maar niet overal mag dit; moet je naar een speciaal rokershok maar ook dit mag binnenkort niet meer in cafés; mag je niet meer roken in de buurt van een ziekenhuis en wordt je als roker scheef aangekeken als je wilt roken onder werktijd.

Begrijp me goed, ik ben geen voorstander van het roken, ik ben 37 jaar geleden gestopt en heb hier nooit spijt van gehad.
Ik vind het wel een beetje sneu voor de mensen die nog steeds erg van het roken kunnen genieten; ze worden nu door alle maatregelen aan alle kanten uitgerookt…..

Opvegen

Twee kleinkinderen, allebei ruim 2 jaar.
De een is open en gevoelig, de ander kijkt eerst de kat uit de boom en is gevoelig.
Bij allebei werkt het principe: als er genoeg vertrouwen is in de volwassenen om hun heen, pas dan is het goed.
Dan laten ze zich rustig naar bed brengen ook al zien ze oma niet iedere week.
En dat is genieten.

De mannetjes zijn allebei verschillend maar hebben deze uitwerking op deze oma:

Wil je ook de mensen om je heen (weer) gaan vertrouwen…..

Laat me je hierbij helpen, klik op http://praktijkyouknow.nl/contactformulier
en stuur mij een berichtje. Ik neem dan zo snel mogelijk contact met je op.

De kunst van het ‘nu even niet’.

Ieder jaar overvalt het me weer een beetje: As-woensdag, de woensdag na Carnaval en het begin van de vastentijd. Veertig dagen waarin ik mezelf uitdaag geen chocolade te eten. Ik ben een echte chocoholic en sinds een paar jaar eet ik in deze 40 dagen even geen chocola om te kijken hoe dit is als ik mezelf iets ontzeg. Wat dit met mij doet en of ik sterk genoeg ben om de bruine-, witte- gevulde- of met nootjes heerlijkheden een poosje kan weerstaan.

Nou, dit is best heftig, de verleidingen liggen overal op de loer.
Uiteraard in de winkel, in reclamefolders maar ook op kantoor waar een grote glazen pot staat met paaseitjes en ik ben de hele dag alleen met die pot… Of thuis zitten en ineens alleen maar chocoladehagel op je brood willen… Of uit eten gaan met als toetje koffie/thee met overheerlijke bonbons….

Geloof me, verschillende keren stond ik op het punt om toe te geven, heb dit niet gedaan en mijzelf hiervoor een dikke schouderklop gegeven!
Tot gisteren, Paaszaterdag. Dan houdt mijn zelfgekozen niet-mogen op en geniet ik weer volop van chocola. Niet overdreven veel maar wel met groot plezier. Want het is echt zo: je geniet dubbel na een poosje van onthouding!